چگونه الگوهای خیاطی خود را بسازید

این مقاله را کاوش کنید
تهیه یک الگوی با استفاده از اندازه گیری های شما
ساخت قالب از لباس
خلاصه مقاله
سوال ها و جواب ها
مقالات مرتبط
ایجاد الگوی خیاطی خود یک روش عالی برای صرفه جویی در هزینه و زمان صرف شده در اتاق رختکن است. شما می توانید با استفاده از اندازه گیری های خاص ، قطعه بدنه دلخواه خود را تهیه کنید. این به شما امکان می دهد تاپ ها یا لباس ها را بپوشید و اطمینان حاصل کنید که به خوبی جا می گیرند. برای روشی ساده تر برای ساختن الگوهای خود ، موردی را انتخاب کنید که از قبل به خوبی جا دارد و آنرا ردیابی کنید تا یک الگوی داشته باشید.

 
روش
1
تهیه یک الگوی با استفاده از اندازه گیری های شما
تصویری با عنوان الگوی خیاطی خودتان مرحله 1 مرحله 1
1
اندازه گیری های خود را انجام دهید. برای ایجاد الگوهای دقیق متناسب با شما ، باید از نوار اندازه گیری نرم استفاده کرده و اندازه گیری های زیر را بنویسید: [1]
نیم تنه لباس زنانه: نوار را در قسمت وسیع ترین قسمت نیم تنه خود ببندید.
دور کمر: اطراف باریک ترین قسمت کمر طبیعی خود را اندازه گیری کنید.
ارتفاع لباس: مستقیم در مقابل دیوار بایستید و از کسی که از بالای سر تا پایه پای شماست اندازه بگیرید.
گردن پیراهن های مردانه: نوار را دور گردن بپیچانید که یقه پیراهن در آن بنشیند.
باسن: نوار را در قسمت وسیع ترین قسمت باسن خود بپیچید.
طول و عرض پشت: از گردن تا دور کمر اندازه گیری کنید تا طول و اندازه گیری در پهن ترین قسمت پشت خود برای یافتن عرض پیدا کنید.
قفسه سینه برای مردان یا لباسهای زنانه: در قسمت وسیع ترین قسمت سینه خود بالاتر از نیم تنه خود را اندازه بگیرید.
طول آستین: تا زمانی که می خواهید آستین باشد ، نوار را از روی شانه پایین بازو نگه دارید.
طول شانه: اندازه گیری از گردن تا لبه شانه.
عرض بازو: نوار اندازه گیری خود را در اطراف ضخیم ترین قسمت بازوی خود در نزدیکی زیر بغل بپیچید.

2
طرحی از لباسی را که می خواهید درست کنید طراحی کنید. تصمیم بگیرید که آیا دامن ، شلوار ، و یا بالایی در حال ساخت هستید و آیا آستین دارد یا خیر. سپس طرحی خشن از چگونگی ظاهر پوشاک را ترسیم کنید. این به شما کمک می کند تا چگونگی تقسیم لباس را به قطعات تقسیم کنید ، بنابراین می دانید چند الگوی مجزا را باید بسازید. [2]
به عنوان مثال ، اگر شما در حال ساختن یک لباس ساده و ساده هستید ، ممکن است به 1 تکه جلویی ، 1 قطعه پشتی و الگوی آستین تنگ نیاز داشته باشید.

3
یک ورق کاغذ را صاف دراز بکشید و طول الگوی خود را ترسیم کنید. یک قطعه بزرگ از الگوی یا کاغذ پستی قهوه ای را روی یک سطح کار مسطح قرار دهید و اطمینان حاصل کنید که 1 طرف کاغذ کاملاً صاف است. سپس از بالای کاغذ یک خط کش 2 اینچ (5.1 سانتی متر) قرار دهید و تا زمانی که می خواهید این پوشاک باشد از آن نقطه اندازه گیری کنید. [3]
به عنوان مثال ، اگر قد شما 6 فوت (1.8 متر) باشد ، لباس 37 اینچ (94 سانتی متر) را برای یک مینی لباس ، 40 درجه فارنهایت (4 درجه سانتیگراد) برای یک لباس با زانو ، یا 61 اینچ ( 150 سانتی متر) برای یک لباس به طول کف.}
لبه مستقیم کاغذ به قسمت مرکزی (CF) الگوی تبدیل می شود. علامت طول خود را در امتداد این لبه قرار دهید.
نکته: برای تعیین مدت طولانی ساختن لباس ، به اندازه گیری قد خود نگاه کنید و تصمیم بگیرید که چه مقدار از بدن شما می خواهید لباس را بپوشاند. اگر پیراهن و یا پیراهنی در حال ساخت هستید ، به اندازه گیری طول پشت خود و جایی که می خواهید پیراهن در ارتباط با کمر باشد ، مراجعه کنید.

4
خطوط افقی را بکشید تا خط شانه ، نیم تنه ، کمر و لگن را مشخص کنید. یک خط کش مستقیم قرار دهید تا در زاویه 90 درجه در بالای خطی که فقط برای جبهه مرکز ترسیم کرده اید ، قرار بگیرید. این خط افقی بالا را بکشید ، که خط شانه شما خواهد بود. سپس خط کش را پایین بیاورید تا خط شکاف افقی ایجاد شود. خط کش را دوباره به پایین بکشید تا خط کمر افقی ترسیم شود. قسمت زیر پیراهن شما خط لگن خواهد بود. [4]
برای تعیین محل قرار گرفتن خط کش برای خط شانه ، خط شکم ، خط کمر و لگن ، به اندازه گیری هایی که انجام دادید مراجعه کنید.

5
خطی را برای اندازه گیری نیم تنه یا قفسه سینه ، کمر و لگن بکشید. به اندازه گیری های خود نگاه کنید و یک نقطه بر روی خط شکاف قرار دهید که 1/4 تا زمانی که فاصله اندازه گیری شما باشد. این کار را برای کمر و باسن نیز انجام دهید. سپس از یک مداد و خط کش منحنی استفاده کنید تا خطی را بکشید که نقاط را در خط بوت یا قفسه سینه ، خط کمر و خط لگن متصل می کند. [5]
به عنوان مثال ، اگر اندازه گیری نیم تنه شما 40 اینچ (100 سانتی متر) بود ، آن را 4 تقسیم کنید تا 10 اینچ (25 سانتی متر) بدست آید. از لبه روی خط بوت 10 علامت تهیه کنید.
با این کار 1 لبه از الگوی مرکزی شما ایجاد می شود.

6
خط گردن و شانه را بکشید. از خط کش منحنی استفاده کنید تا خط گردن خود را از بالای خط شانه تا خط مقدم مرکز بکشید. شما می توانید خط گردن را به اندازه دلخواه کم یا زیاد کنید ، با توجه به اینکه گردن عقب معمولاً بالاتر از خط گردن جلو است. سپس فضای بازو را باز بگذارید و یک خط خمیده را از شانه به سمت پایین خط شکاف بکشید. [6]
برای اینکه شانه به طور طبیعی بنشیند ، شیب کمی به سمت پایین بکشید.

کمک هزینه درز را در اطراف لبه های خمیده قطعه خود اضافه کنید. از خط کش یا خط کش کمک هزینه استفاده کنید تا خطی را بکشید که موازی با طرح الگوی شما باشد. کمک هزینه 1 ⁄ 2 اینچ (1.3 سانتی متر) اضافه کنید. [7]
می توانید یک کمک هزینه بزرگتر 1 ⁄ 2 اینچ (1.3 سانتی متر) در امتداد خط پایین اضافه کنید. این امر باعث می شود تا بتوانید لباس خود را راحت تر کنید.
به عنوان مثال ، اگر قطعه الگوی شما به طول 61 اینچ (150 سانتی متر) طول دارد ، خط کمک هزینه درز 61 61 ⁄ 2 اینچ (156 سانتی متر) را طولانی کنید.

 

8
اگر می خواهید یک لباس یا پیراهن آستین داشته باشد ، یک الگوی آستین ایجاد کنید. به اندازه گیری هایی که برای طول آستین و عرض بازو انجام داده اید مراجعه کنید و تصمیم بگیرید که چه نوع آستین برای لباس می خواهید. الگوی آستین خود را روی خط بکشید. [8]
به عنوان مثال ، طول آستین ممکن است 5 اینچ (13 سانتی متر) طول داشته باشد و از اندازه گیری عرض بازوی 12 اینچ (30 سانتی متر) برای تعیین میزان ساخت آستین استفاده می کنید.
تصویری با عنوان الگوهای خیاطی خود را مرحله 9 کنید
9
قطعات الگوی را برش داده و برچسب بزنید. یک برگه دیگر از کاغذ الگوی را تحت الگوی ردیابی شده خود قرار دهید. کاغذها را به هم بچسبانید و از قیچی استفاده کنید تا هر دو لایه را در امتداد خط کمک درز برش دهید. لایه پایین به قطعه الگوی عقب تبدیل می شود. مواظب باشید که خط گردن منحنی را برش نخورید تا بتوانید قسمت های جلویی و پشتی را مطابق میل خود تنظیم کنید.
به عنوان مثال ، شما ممکن است بخواهید خط گردن جلوی پایین را در حالی که گردنبند قطعه پشتی را زیاد است قطع کنید.
هر تکه الگویی را که درست کرده اید برچسب گذاری کنید تا ردیابی آنها آسان باشد.
نکته: تعداد تکه های الگوی مورد نیاز برای ساختن منوط به پوششی است که می کنید. به عنوان مثال ، اگر در حال ساختن یک تی شرت ساده هستید ، فقط به 4 قطعه الگوی ، 1 برای جلو ، 1 برای عقب ، 1 برای آستین و 1 برای یقه نیاز دارید. دامن کامل که شعله ور است ممکن است به 6 قطعه یکسان که با یک قطعه کمر وصل شده اند ، احتیاج داشته باشد.

تولید دامن کلوش

5- تولید دامن کلوش
5.1. مدل دامن و توضیحی از ظاهر
دامن ها به عنوان محصولات کمربند طبقه بندی می شوند و با جلیقه ، ژاکت (کت و شلوار) یا به عنوان یک محصول مستقل کاملاً ساخته می شوند.

دامن ها به شکل ها و سیلو های مختلفی به چشم می خورند. با توجه به شباهت ، دامن ها به راست و گسترش به سمت پایین (مخروطی) تقسیم می شوند. دامن های راست می توانند باریک و گسترده باشند. دامن های باریک بدون تاشو ، با بریدگی در قسمت پایین ، با یک یا چند برابر اتو ، گسترده - با مجامع ، چین های مختلف کوچک آجری یا نرم در امتداد دور کمر ساخته می شوند. دامن های شعله دار عبارتند از: شعله ور ، "زنگ" ، "نیمه خورشید" ، "خورشید" و غیره.

 مدل های دامن

الگوی دامن نیم کلوش به تعداد درزهای اتصال متمایز می شوند: یک درز ، دو درز ، چهار درز ، شش درز ، هشت درز و چند درز. دامن ها با نقش برجسته های مختلف بریده می شوند.

168

169

درز ، تسمه ، بخیه ، بند ، گلدوزی ، لبه ، دکمه ، آنها همچنین می توانند با جیب و یوغ از اشکال مختلف باشند.

بندها را می توان با یک زیپ ، قلاب ، دکمه تزئین کرد. قسمت بالایی دامن ها با کمربند ، نوار کرایه ای ، سجاف و یک درز تحت درمان قرار می گیرد. قسمت پایین دامن را می توان لبه دوزی ، لبه دار ، دودی با حاشیه ، پیازچه و غیره انتخاب مدل دامن دوخته شده در کیت بستگی به محصول اصلی (کت یا جلیقه) دارد.

مدل 1. دامن صاف ، صاف ، دوجداره ، باریک به شکل و برابر با یک طرفه در وسط صفحه پشتی ، از سمت چپ به راست است. در پانل های جلو و عقب ، دو تاک از خط کمر قرار دارد. اتصال دهنده هوک در درز جانبی. قسمت بالایی الگوی دامن کلوش با یک روبان ماسوره درمان می شود ، قسمت تحتانی با یک سجاف در سجاف به پایان می رسد (شکل 102 ، الف).

مدل 2. دامن با یک زیپ شعله دار ، متشکل از هشت گوه. قسمت بالایی با یک کمربند پردازش می شود ، که انتهای آن با قلاب و یک حلقه چسبانده می شوند ، و قسمت پایین آن با یک درز سجاف (شکل 102 ، ب).

5.2 جزئیات ، نام بخش ها و خطوط را برش دهید

جزئیات اصلی دامن:

دامن ها از جزئیات قسمت بالا ، روکش و لب به لب تشکیل شده است. جزئیات بالا از مواد پایه برش داده می شود. تعداد ، شکل و برش آنها بستگی به مدل دامن دارد. از پارچه آستر ، پوشش دامن ، سجاف برای پردازش بستها ، بستن جیب ، چوب لباسی و غیره برش خورده است.

170

با توجه به رنگ و مشخصات فنی مطابق با پارچه های اصلی انتخاب شده است. مواد کاربردی شامل نوار کرایه ای برای پردازش برش فوقانی دامن و مواد کوسن برای قطعات آب بندی می باشد. جزئیات اصلی برش دامن در شکل نشان داده شده است. 103.

جزئیات برش دامن دارای سطرها و بخش های زیر است: 1 - خط وسط تابلو؛ 2 - بخش پایین؛ 3 - برش جانبی؛ 4 - مسیر بالایی؛ 5 - تاک جلو؛ 6 - Tuck back؛ 7 - خط باسن؛ 8 - کمک هزینه بست.

5.3 پردازش تانک ها ، درزها و چین های برجسته
تانک کامیون های موجود در دامن تناسب لازم بدن را از خط کمر تا باسن ایجاد می کنند. تعداد آنها به مدل دامن بستگی دارد ، تفاوت در اندازه گیری بین نیم بند کمر و باسن است و از سه تا پنج متغیر است. بسته به مدل ، کامیون ها را می توان به طول حمله کرد ، و تبدیل به چین های نرم یا اتو کرد. کامیون ها عمود بر خط باسن هستند.

تانک ها در امتداد خطوط مشخص شده در مخازن متقارن چسبانده می شوند - یکی از بالا به پایین ، دیگری از پایین به بالا. در قسمت بالایی ، تیک با یک دستگاه تک ماشین به طول 7-10 میلی متر ثابت می شود و در انتها خط باطل می شود و با یک میخ 7-10 میلی متر خاتمه می یابد.

کامیون ها اتو شده اند و کمک های خود را به سمت وسط پنل های جلویی و عقب یا طبق مدل هدایت می کنند. قبل از اتو زدن ، توصیه می شود که کامیون ها را از یک طرف و طرف دیگر اتو کنید.

درزهای برجسته چنین درزهای دامن بسته به مدل ، با یک درز بخی با برش های باز ، یک درز بخی با یک برش بسته یا یک درز کاذب با یک برش بسته درمان می شوند.

تاشو در دامن ها ، تاشوها بر روی جزئیات اصلی طراحی شده اند تا آزادی حرکتی ایجاد شده و در عین حال در امتداد خط کمر قرار گیرند ، و همچنین درزهای پایانی.

تاشوها یک طرفه ، رو به روی و کمان (بخیه دار یا دوخته شده) هستند. آنها می توانند هم در حال تکمیل باشند و هم اتصال (می توانند دو یا سه بخش را به هم متصل کنند). تعداد پلت های دامن به مدل بستگی دارد.

چین های یک طرفه آنهایی هستند که چین در قسمت جلوی آن به یک طرف هدایت می شود ، و جایزه برای چین از طرف اشتباه به طرف دیگر. کمک هزینه چرمی ممکن است در کل طول یا با شعله ور شدن یکسان باشد. از داخل ، برابر با سه خط مشخص شده است - وسط (خط تاشو) ، سازنده (که در امتداد آن سنگ زنی انجام می شود) و خطی که طول چین را محدود می کند.

شکل 104. انواع چین دار

جزئیات دامن در امتداد خط میانی با صورت به سمت داخل خم شده و در امتداد خط در نظر گرفته شده دوخته شده است و انتهای خط را با یک خط بیضی شکل برای استحکام انتهای تاشو به پایان می رسانید. در ساخت لباس برای سفارشات منفرد ، چین بر روی دستگاه مخصوص یا با بخیه های دستی جارو می شود و در کنار خط جارو دوخته می شود. خط علامت گذاری در قسمت درز برداشته می شود.
این آیتم روی میز اتو با یک طرف اشتباه بالا قرار دارد و با کمک هزینه ای که در امتداد میز قرار دارد ، قرار دارد. برابر را در یک جهت (بسته به مدل) تا کنید و در طول کل آهن را بکشید (شکل 104 ، a). اگر مدل دارای بخیه تکمیل کننده باشد ، در قسمت جلویی با کمک پا با فیکسچر انجام می شود.

هنگام انجام یک برش یک طرفه روی قسمت های دو قسمتی ، پردازش اولیه همانطور که در بالا توضیح داده شد انجام می شود و تنها پس از خرد شدن پوش ها ، برش ها را در طول کل با یک درز پهنای 12-15 میلی متر خرد کنید و به دنبال آن بارش ریز. این عمل را می توان در چرخ خیاطی و خراش آور انجام داد.

پردازش بیشتر چین همان است که در بالا توضیح داده شده است (شکل 104 ، ب).

چین های آینده از جمله مواردی هستند که چین های طرف مقابل به طرف یکدیگر و در طرف اشتباه - در جهت های مخالف قرار دارند. تاشو که از داخل خارج می شود توسط سه خط مشخص شده است - وسط (خط انفجار) ، سازنده (که در طول آن سنگ زنی انجام می شود)

172

و خطی که انتهای آن را بپوشاند. فاصله بین خط میانی و خط ساخت و ساز دو برابر عمق دارد

برابر

این قسمت در امتداد خط میانی با صورت به سمت داخل خم شده و در امتداد خط در نظر گرفته شده دوخته شده است و با یک خط ماشین سه تایی در ناحیه مشخص شده پایان می یابد.

در ساخت لباس برای سفارشات منفرد ، چین خورده در امتداد خط در نظر گرفته شده بر روی یک دستگاه ویژه جارو می شود ، نخ های کشنده در همه جا به جز قسمت ناتمام تاشو برداشته می شوند. قسمت به صورت رو به روی میز گذاشته شده است ، کمک های تاشو از هم جدا می شوند ، خط میانی در طول کل با خط درز درز ترکیب می شود ، با پین ها تراش داده می شود و در طول کل بر روی دستگاه مخصوص یا با بخیه های مستقیم 30-40 میلی متر به ثمر می رسد.

تاقچه از قسمت داخلی دامن اتو شده است تا زمانی که کمک هزینه ها مضر شوند. به منظور جلوگیری از جابجایی کمک هزینه ها هنگام کار دامن ، برابر با توجه به مدل با خط پایان از جلو ثابت می شود (شکل 104 ، ج). اگر خط پایان وجود ندارد ، چین در طرف اشتباه چسبانده می شود ، خطوط چسبان از هر طرف کمک در نزدیکی خط خیاطی عبور می کنند و با یک خط بیضی شکل پایان می یابند تا از شکستن انتهای تاپ جلوگیری شود.

هنگام انجام یک تاشو که روی قسمتهای دو یا سه قسمت قرار دارد ، می توانید درزها را فقط در قسمت خم ها قرار دهید. آنها پس از علامت زدن چین ها با درز 12-15 میلی متر عرض ، و پس از آن ریزش و یا بر روی دستگاه درز و برش سنگ زنی می شوند. پردازش بیشتر چین همانطور که در بالا توضیح داده شده است انجام می شود (شکل 104 ، d).

چین های کمان نمایانگر قسمت معکوس چین روبرو هستند و یک "کمان" را تشکیل می دهند (شکل 104 ، ه).

پردازش تاشوهای ورودی و کمان مشابه است ، تنها تفاوت آن در این است که کمکهای تاشوهای ورودی از طرف اشتباه بوده و چین های کمان در قسمت جلویی قرار دارند.

چین های کمان را علامت بزنید و آنها را به همان شیوه های ورودی ، فقط در قسمت جلوی آن خرد کنید ، تا چین را با یک اتصال مستقیم در امتداد درز با یک خط ماشین دو برابر کنید. پردازش چربی بیشتر مطابق توضیحات انجام می شود.

بالا

در چینهای تعظیم اتصال ، درزها در چینها قرار می گیرند.

شروع تجارت خیاطی

بنابراین شما ساعتهای بی شماری را در ماشین خیاطی خود گذرانده اید تا دانش خیاطی خود را کامل کنید و اکنون خود را به عنوان یک متخصص خیاطی در نظر بگیرید یا انگشتان دست خود را به نقوش دوزی شده با نقوش زیبایی پوشانده اید و اکنون مایل به نشان دادن تخصص خود به دیگران است. چه چیزی می تواند شما را شادتر از آموزش آنچه شما به دیگران آموخته اید و در عین حال در آن زندگی کنید.

 
"در یادگیری شما تدریس خواهید کرد و در آموزش نیز یاد خواهید گرفت" 

بسیاری از کسانی که به دنبال یادگیری خیاطی هستند که مستقیماً از یک متخصص (حداقل از فردی که از خودشان دانش بیشتری دارند) دارند ، برای کلاس های خیاطی راحت در اطرافشان - اگر می خواهید مانتوی یک معلم را بگیرید ، این شروع یک تجارت جدید برای شما شما می توانید تمام کارهایی را که دوست دارید تمام روز و بدون هیچ گونه فشار فروش چیزی غیر از آنچه می دانید انجام دهید - در زمان خودتان

چگونگی ایجاد یک کلاس تجاری از آنچه که در مورد خیاطی می دانید - این تفاوت کمی با دوخت در اوقات فراغت خود شما دارد. کلاس به یک ساختار ، یک محیط ، یک محیط لازم برای یادگیری و تجهیزات لازم و دانش آموزان مشتاق نیاز دارد که در پایان دوره از مهارت شما در حال آموزش بهتر خواهند بود

 
مرحله 1 کلاس خود را بازاریابی کنید
مرحله 1 کلاس خود را بازاریابی کنید
مرحله 2 در مورد تخصص خود تصمیم بگیرید - آنچه به شما آموزش می دهد
مرحله 3 درباره ساختار کلاس پروژه ها / خیاطی تصمیم بگیرید
مرحله 4 هزینه دوره
مرحله 5 محل کلاس خیاطی

ابتدا باید بررسی کنید که آیا بازاری برای چنین کلاس خیاطی در منطقه شما وجود دارد یا خیر.

آیا در منطقه شما کلاس خیاطی مشابهی وجود دارد؟ رقابت یک نشانه ی آتش سوزی مطمئن است که تقاضا برای کلاس وجود دارد. از سایر کلاس ها / مدارس بزرگ خیاطی در منطقه خود نباشید. آن را به عنوان یک نشانه مثبت از حق بودن در شروع کار به دست آورید

اگر مدرسه خیاطی وجود ندارد ، آیا شنیده اید که اطرافیان شما علاقه ای به دوختن یا ابراز نارضایتی از وضعیت لباس خود و یا یک خیاط در منطقه شما دارند. پرس و جو کن؛ اگر هیچ کس علاقه مند به نظر نمی رسد یا در خانه با حداقل هزینه به صورت پاره وقت شروع می کنید ، شروع نکنید تا ببینید آیا این ایده عملی است یا نه.

 

مرحله 2 در مورد تخصص خود تصمیم بگیرید - آنچه به شما آموزش می دهد

آیا شما آموزش خیاطی یا گلدوزی یا ترکیبی از این دو را آموزش می دهید؟ بهتر است به جای اینکه خودتان را خیلی نازک پخش کنید ، روی تکنیک های خاص متمرکز شوید. آیا شما از جک چیزی نشنیده اید - چه کسی به همه تجارتها می پردازد ، اما استاد هیچ یک نیست.

اگر با بخشی از روش گلدوزی / خیاطی آشنا نیستید ، آموزش آن را پیشنهاد نکنید. هیچ چیز شرم آور تر از ندانستن دانش آموز از دانش حداقل است. قبل از آموزش تدریس ، کاردستی را یاد بگیرید. دانش آموزان شما را نگاه می کنند.

اگر هر بار که مشغول تدریس یک تکنیک جدید هستید ، باید به کتاب ها (مراجعه کنید) مراجعه کنید ، دانش آموزان نظر خوبی درباره شما نخواهند داشت. بنابراین پیش از تدریس ، کاردستی را تمرین کنید.

 

مرحله 3 درباره ساختار کلاس پروژه ها / خیاطی تصمیم بگیرید

آیا برای مبتدیان دوره ای برگزار خواهید کرد یا فقط به افرادی که تجربه خیاطی دارند فقط آموزش می دهید. آیا شما در حال تدریس در زمینه پروژه به صورت پایه هستید (2 نوع لباس روتختی؛ 3 نوع کیف و غیره) یا به عنوان یک دوره جامع - ساخت لباس برای مبتدیان یا به صورت تکنیکی (یاد بگیرید که دوخت زیپ را بخرید)

به نظر من بهتر است تکنیک ها / پروژه خاصی را مانند یک دستمال با بخیه متقابل ، روسری در قلاب دوزی ، دوخت یک بالش به جای یک دوره کلی فراگیر آموزش دهید. موفقیت در تسلط بر یک تکنیک و پروژه باعث می شود تا دانشجویان برای شرکت در دوره های بیشتر از این طریق به شما کمک کنند.

شما باید در مورد برنامه درسی تصمیم بگیرید که در آن بتوانید به طور جداگانه به کل کلاس نشان دهید که می تواند استرس زیادی ایجاد کند. حداقل شما از این راه بهتر هستید. اما این بدان معنا نیست که لازم نیست به صورت جداگانه در دانش آموزان شرکت کنید

در مورد "چند پروژه به شما آموزش داده می شود" و "مدت زمان کلاس" تصمیم گیری کنید

درمورد دنباله تدریس تصمیم بگیرید - پیشنهاد من آموزش تکنیک های دشوار در اوایل کلاس است - این امر اطمینان حاصل می کند که طراوت ذهن در شروع باعث می شود دانش آموز پذیراتر از پایان کلاس باشد

با مبتدیان ، شما باید از اصول اولیه شروع کنید - نحوه استفاده از چرخ خیاطی ، نحوه دوختن یک خط مستقیم و استفاده از ابزار و لوازم خیاطی. شما ممکن است پست های موجود در چرخ دستی را در این زمینه مفید بدانید.

 

مرحله 4 هزینه دوره

هنگام تصمیم گیری درمورد اینکه هزینه کلاس های خیاطی خود را چگونه باید هزینه کنید ، تصمیم بگیرید که اساس آن را پایه گذاری کنید - ساعت ، پروژه ، ماه یا جلسه

بر اساس پیچیدگی تکنیک های آموزش داده شده ، مدت زمان تدریس و اینکه چه رقبا برای این کار شارژ می کنند نتیجه بگیریم (یک تماس تلفنی این را به شما می گوید) و اینکه آیا دانش آموزان مجبور به تهیه لوازم هستند یا شما آنها را به عنوان ارائه می دهید؟ یک کیت. اگر شما در حال تدریس تکنیکی هستید که تعداد معدودی از آنها شناخته شده است ، می توانید هزینه بیشتری را هزینه کنید. .

 
تصمیم بگیرید که چه مدت طول می کشد تا خود پروژه را بسازید. بنابراین چقدر اضافی برای آموزش آن به یک مبتدی درجه می باشد. این می تواند به شما ایده ای بدهد که مبلغ شارژ آن را بر اساس تعداد ساعات مرد انجام دهید.
برنامه کلاس را با توالی دوخت / گلدوزی و تکنیک ها بنویسید. این تخمین از پیچیدگی و مدت زمان آموزش دوره به شما می دهد

هرچه راجع به هزینه تصمیم بگیرید مطمئن شوید که قبل از شروع کلاس هزینه شهریه را جمع آوری کرده اید. به این ترتیب دانشجویان سرکش با پول شما راه پیدا نمی کنند

یک روش برای تصمیم گیری درمورد اینکه چه میزان هزینه پرداخت می شود ، تصمیم گیری درمورد نرخ ساعتی برای تدریس خود است (یعنی حداقل دستمزدی که باید برای یک ساعت تدریس خود دریافت کنید). این نرخ را با تعداد ساعتی که قصد دوره را دارید ضرب کنید
این را براساس تعداد دانش آموزانی که قصد حضور در آنها دارید تقسیم کنید و یا امیدوارید در آن شرکت کنید. این مبلغی است که باید برای هر دانشجو شارژ کنید. مطابق با بازار تنظیم کنید

اگر می بینید که شما انتظار طولانی دانشجویان دارید ، این بدان معنی است که می توانید قیمت خود را بالا ببرید و کسی بیش از حد شکایت نمی کند. اگر دانشجویان آینده نباشند ، باید قیمت خود را پایین بیاورید - این بازار است که تصمیم می گیرد ، بنابراین این انتخاب برای من دشوار است.